Van de regen in de drup..

Buongiorno!

Even vlug een update vanuit het wisselvallige Italie (het regent hie te veel voor Italiaanse begrippen en als het dan regent komt het ook echt met bakken uit de lucht!!

).
Ik ben alweer 1,5 week hier en hetis niet allemaal rozengeur en manenschijn. Ik loop steeds meer tegen het haantjesgedrag van de Italiaanse mannen (lees collegea)aan en het is een stuk rustiger in het restaurant dit jaar waardoor we dus een overvloed aan personeel hebben nu.Vooral in de middag is het echt 10x niks om te weken. Te warmom in je dikke zwarte polo te staan en hooguit 5 tafels in 3 uur tijd. Ik heb gister een gesprek met mijn baas gehad omdat ik het met sommige zaken gewoon niet eens ben (een communicatieadviseur zou hier echt geen overbodige luxe zijn!!). Ik heb daabij ook besloten wat eerder naar huis te komen en wel meteen na het hoogseizoen (loopt de 20eaugustus af). Mijn baas vind het prima, dus niks houdme tegen.

Hetis natuurlijk niet zo dat ik me helemaal niet vermaak hier. Ik ben in Italie en daar moet je van genieten. Ik heb gezellige collegas enwanneer het niet regent is het meteen30 graden dusben ookregelmatig aan het zwembad te vinden.

Tutti, a dopo!! Bacio!!

a bella Italia!

Ciao tutti!

Na een hectische paar weken in Nederland, ben ik zaterdag aangekomen in Italie. Ik ben opgehaald door een vriendin en collega van vorige zomer. Super leuke verrassing, was ook meteen een stuk vrolijker!

Toen ik op de camping aankwam had ik echt het idee nooit te zijn weggeweest, er is her echt niks veranderd. Veel bekende gezichten, die mij ook allemaal herkenden (wat ik echt niet verwacht had van de meeste Italianen), en ook mijn caravan is weer exact hetzelfde.

Enige wat dit jaar anders is is dat ik een soort van promotie gekregen heb.

In plaats van serveren en uithalen moet ik nu bestellingen opnemen en afrekenen! Scheelt me een hoop sjouwwerk en ik heb een stuk meer en leuker contact met de mensen. Hopelijk leer ik op deze manier ook nog een beetje extra Italiaans.

Ikmoet natuurlijk ook even iets over hetweer zeggen; Nou het is hier erg warm, behalve wanneer het regent en dat heeft het intussen al een paar keer gedaan (en ik ben hier pas 4 dagen

). Maar ik blijf optimistisch, komt vast goed.

Ben er nu weer gauw vandoor, zo even eten en aan het werk en daarna een lekkere cocktail drinken in Papparazi!

A dopo!! Bacio!!

Weer thuis

De laatste 2 weken zijn zo snel gegaan. Zo zit je nog achteropeen boda boda en zo sta jeop de groente afdeling van de Albert Heijn..

Ik heb genoten van mijn laatste dagen in Oeganda, maar het was echt tijd om te gaan. Na een rustige vlucht heb ik woensdagavond nog lekker met een cocktailtje in Londen doorgebracht om donderdag in alle vroegte echt naar huis te gaan. Ik ben 6 weken weggeweest, maar toch voelt het niet zo. Het lijkt alsof ik gewoon een weekje op vakantie ben geweest. Naar mijn idee is er hier niks veranderd.

Ik heb nu ontzettend veel zin om flink aan de slag te gaan. Spijkers met koppen slaan en dan in juni het eindproduct inleveren en hopelijk slagen. Om vervolgens weer2 mooiemaanden in Italie door te brengen!

Want weg uit Nederland blijft toch mijn doel..

Bewogen weekje!

Zo! Dat was me het weekje wel weer!

Terug uit Jinja ben ik eens bij mezelf nagegaan wat ik nog allemaal kan doen in Oeganda in mijn laatste 3 weken. Ik kwam tot de conclusie dat mijn onderzoek een beetje doodloopt en dat hier langer blijven me alleen een hoop tijd en geld gaat kosten. Dit heeft me doen besluiten eerder naar huis te komen. Na een telefoontje met BA was het officieel en ik vlieg nu 8 april al terug. Jammer aan de ene kant, maar ik kan nu zo veel meer doen in NL en het betreft hier natuurlijk wel mijn afstuderen. Ik heb hier nu nog 2 interviews gepland en nog 2 in NL, dus al met al denk ik genoeg info te hebben straks (al is dat minder dan ik op voorhand verwacht had). Ik ben in ieder geval blij met mijn keus en denk ook dat het zo het beste is.

Na dit geregeld te hebben was het tijd voor nog wat actie voor Jolien weer terug naar haar drukke Londense leven vertrekt. Zondagavond richting Red Chilli om de nacht door te brengenom daar maandag zeker op tijd te zijn voor ons vertrek richting Murchisson Falls. Een ongeveer 6,5 uur durende rit later (met lunchpauze in Masindi) stonden we midden in het overweldigende en oogverblindende natuurreservaat. De nachten werden doorgebracht in safaritenten met wrattenzwijnen, nijlpaarden en ander rondkruipend gedierte in de 'tuin'. Er werd ons ook nadrukkelijk gezegd GEEN eten in je tent te laten liggen anders kon je 's nachts wel eens ongewenst bezoek krijgen..

Om 06:00 ging de wekker op dinsdag zodat onze game-drive om 06:30 van start kon gaan. Jammer genoeg had het de hele nacht geregend en geonweerd en regende het 's ochtends nog steeds. Het beeld van een safari in de brandende zon ging dus niet op.. Toch hebben we er met volle teugen van genoten! We hebben oog in oog gestaan met allerhande antilopes, buffels, giraffen, olifanten en bavianen. Echt ongeloofelijk om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien. Al moet ik zeggen dat zo'n natuurreservaat natuurlijk een soort van hele grote dierentuin is, aangezien de dieren daar door de mens naar verdreven zijn. Jammer genoeg hebben we geen leeuwen/luipaarden gezien, tsja net als onze huiskatten houden ook zij niet zo van water. 's Middags stond er een boottocht naar de watervallen op het menu. Onderweg zijn we getrakteerd op het zien van een hele hoop Nijlpaarden (wat zijn die beesten groot!!), krokodillen en vogels. Gelukkig was het weer omgeslagen en konden we nog mooi wat zon meepikken op het bovendek . Nog een nachtje in de safaritent en woensdagochtend om 06:30 op. Na het ontbijt hebben we een adembenemende wandeling gemaakt naar de top van de waterval(len). De Nijl wordt daar met een enorme kracht door een opening van ongeveer 2 meter geperst om vervolgens 48 meter naar beneden te kletteren. Bovenaan werd ons nog leuk verteld dat een mzungu daar jaren geleden in gesprongen is. Zijn lichaam is nooit teruggevonden... Niet echt verrassend als je het mij vraagt. Jammer genoeg zat onze trip er daarna alweer op en met nog een lunchpauze in Masindi (lekker Tilapia gegeten voor 2 euro ) waren we in 4,5 uur terug in het drukke Kampala. Tot zover Jolien en Britt in the jungle!

Mijn laatste week hier is aangebroken en heb nog wat leuke dingen op de planning staan. Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan maar denk dat ik alles hier toch wel zal gaan missen als ik eenmaal thuis ben. Nog even genieten dus!!

Jolien in Oeganda :)

Zaterdag was het dan zover, na een vlucht van 15 uur

, landde Jolien in Entebbe! 's Avonds hebben Joan, Ronald en ik haar meteen meegenomen naar de Ierse pub om de legendarische rugby match Ierland-Wales te kijken. En jawel, voor het eerst in 61 jaar heeft Ierland gewonnen!! Groot feest dus! Zondag was dus een dagje voor welverdiende rust bij de zeilclub van Entebbe. Lekker de hele dag in de zon gelegen, ge-bbq'd en jeux de boules gespeeld op het strand van het Victoriameer. It's tough living in Africa!!

's Maandags was het tijd voor Jolien om kennis te maken met het 'echte' Afrikaanse leven dus heb ik haar op sleeptouw genomen door Kampala. Dinsdag nog even een interview gedaan en onze planning voor de rest van de tijd gemaakt (voor zover dat mogelijk is in Oeganda

). Woensdag begon het avontuur.. Om 05:45 op om de bus naar Jinja te halen, waar we de hele dag zijn gaan raften. We hebben ons heerlijk een paar uur uitgeleefd op de Nijl! Veel water gehapt, gezwommen, gelunchd, verbrand en een paar blauwe plekken over gehouden, maar dat heeft de pret niet mogen drukken! 's Avonds genoten van een zonsondergang over het meest adembenemende uitzicht tot nu toe (aapjes inclusief). Donderdag in de brandende zon Jinja verkend en 's Avonds terug richting Kampala. Wat een heerlijke 2 dagen!!

Dit weekend nog 2 interviews, een housewarming en een etentje en dan maandag off to Murchisson Falls voor een ware safari! (in the jungle, the mighty jungle, jolien and britt will be sleeping next week!

)

Ontspanning! ;)

Naast dat ik natuurlijk ontzettend hard aan het werk ben voor mijn onderzoek, is het ook zo nu en dan tijd voor ontspanning! ;) En dit weekend is dat aardig gelukt!

Volgende week is het St. Patrick's day en zelfs in Oeganda wordt dit (door de Ieren) gevierd. Zo was er het hele afgelopen weekend feest vanuit de Ierse ambassade. Vrijdag heeft mijn 'mad Irish land-lady' me meegenomen naar een 'vriendschappelijk' voetbalwedstrijd tussen Engeland en Ierland. Zoals verwacht ging het er behoorlijk op ;) Maar de Ieren hebben met 1-0 gewonnen dus dubbel feest! 's Avonds was er feest in de Ierse pub Bubbles O'Leary. Voor 40.000 USD (zo'n 20 euro) was er een live band en gratis eten en Guinness. Daar werd begrijpelijk gertig gebruik van gemaakt (jammer genoeg drink ik geen Guinness en moest ik wel gewoon betalen voor mn gin-tonic :S)! Ontzettend gezellige avond gehad, veel mensen ontmoet en veel gelachen! Zaterdagmiddag een paar uurtjes lekker aan het zwembad gelegen (watheb ikhet toch zwaar hier in Oeganda) en zaterdagavond op stap. Lekker wat gedronken en een dansje gewaagd in Iguana tot in de vroege uurtjes. Zondag was het dus tijd voor de welverwachtte kater..

Maar het weekend is weer voorbij en er moet weer gewerkt worden! Vandaag nog een interview gehad die waarschijnlijk weer tot andere interviews gaat leiden. Het balletje begint eindelijk te rollen.

Zaterdag is Jolien (een vriendin van me) alweer hier. Ze blijft 2 weken en heb vanalles op de planning staan, eindelijk ga ik meer van het mooie Oeganda zien. Zo zullen we naar Lira gaan om een paar projecten te bezoeken, waarna we op de terugweg naar Murchisson Falls gaan(beestjes kijken) en misschien Fort Portal nog gaan bezoeken (als de portemonnee dat toelaat..). Voor de nodige actie gaan we ook nog raften in Jinja :) Op de bron van de Nijl welteverstaan! En tussendoor hoop ik nog vrijwilligers tegen te komen om te interviewen.. Druk programma dus, maar heb er ontzettend veel zin in!!

Muzungu in Oeganda

Het leven van een blanke (ofwel muzungu) in Oeganda is logischerwijs compleet anders dan dat van een Afrikaan. Maar ik bedacht me ineens dat jullie in Nederland waarschijnlijk geen idee hebben hoe ander, dat had ik voorheen namelijk ook niet. Ik zal het zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen.

Te beginnen met het feit dat de Oegandezen het idee hebben dat iedere muzungu rijk is

. Nou is dat natuurlijk niet heel vreemd, aangezien een hoop toeristen nogal met geld smijten hier. Het lullige is alleen dat dit ertoe leidt dat je als muzungu altijd afgezet wordt. Afdingen is dus een must (jammer genoeg doen veel toeristen dit niet, wat weer nadelig is voor degenen die het wel doen), maar je zal altijd meer betalen dan een Afrikaan. Ik heb ook al verteld dat ik geschrokken was van het feit dat kinderen (en dan bedoel ik echt kleuters) door hun moeder de straat op gestuurd worden om te bedelen. Als je als muzungu voorbij loopt ben je dus een makkelijk doelwit en die kinderen blijven je aardig lang volgen. Hartverscheurend om te zien, maar je moet realistisch blijven en kan ze dus beter negeren en niks geven. Doe je dat wel, dan staan er binnen no time 15 kinderen om je heen en lief en schattig zijn ze dan niet meer.. Naast kinderen, schromen volwassenen ook niet om geld aan je te vragen. Best frustrerend!

Ook wat betreft de manier van wonen onderscheiden de bazungu(meervoud)zich. Niet alleen zijn de huizen vaak groter, mooier en beter onderhouden, ook staat er een grote muur omheen met daarin een flinke (te allen tijde gesloten) poort. De huizen van bazungu worden ook altijd bewaakt, door een Afrikaan welteverstaan. Ook heeft bijna ieder huishouden wel een 'werkster' (wederom een Afrikaan) die schoonmaakt en de was doet. Je zou dus kunnen zeggen dat je als muzungu in Oeganda leeft als een koning. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat er ook echt wel Oegandezen zijn die in kasten van huizen wonen en niet om geld verlegen zitten, maar die vallen natuurlijk minder op..

Het zorgt er allemaal wel voor, dat je je soms bijna schuldig voelt voor het feit dat je een muzungu bent. Je wordt vaak behandeld alsof je meer bent (vooral door de Oegandese vrouwen) terwijl je dat zelf helemaal niet zo ervaart. Je wordt aan de anderen kant ook gewoon zonder pardon blanke genoemd. Toch waag ik me er maar niet aan de Oegandezen met zwarte aan te gaan spreken..

One down, 8 to go ;)

Ik ben alweer een week verder en ben intussen mijn cultuurshock wat te boven gekomen. Ik verplaats me steeds makkelijker door Kampala en kijk van veel dingen al niet meer op. Vreemd hoe snel dat eigenlijk gaat.

Zoals ik eerder al schreef, is het me opgevallen hoeveel verschillen er binnen Kampala alleen al zijn. Op het ene moment waan je je echt in Afrika (lopend over Kampala road en Owino market die inmiddels afgebrand is..) en het andere moment bevind je je gewoon in een waar vakantieoord (liggend aan het zwembad van het Sheraton hotel en een sapje drinkend bij Faze 2). Het klinkt misschien raar, maar eigenlijk is dat ook wel lekker. Ik ben natuurlijk alleen onze Westerse wereld gewend en op deze manier geniet ik van 'the best of both worlds'. Ik kan verder echt moeilijk met woorden beschrijven hoe het hier is, je moet het echt met eigen ogen gezien hebben. Ik besef me ook dat ik alweer compleet anders tegen Kampala aankijk vergeleken met mijn eerste 2 dagen hier. En ik denk dat zich dat ook nog wel regelmatig aan zal gaan passen gedurende de aankomende 2 maanden.

Afgelopen week heb ik met Do heel Kampala zowat doorkruist. Waarbij ze me de leukste plekjes heeft laten zien en me aan een hoop mensen heeft voorgesteld. Ik heb inmiddels al een aardig aantal boda boda ritjes (een boda is een brommer die als taxi fungeert) en matato ritjes (tot de nok toe volgepropt taxi busje) achter de rug en begin er al aardig aan te wennen. Had echt verwacht dat ik het maar niks zou vinden achter op zo'n boda boda maar eigenlijk geeft het een heerlijk gevoel! Al krijg je op die manier echt een lading aan uitlaatgassen (roetfilters kennen ze hier niet) en andere vreemde, minder plezante luchtjes in je gezicht.. Maar ook dat went! ;) Net als vreemde insecten in je kamer..

Heb eigenlijk wel een lekker weekje 'vakantie' gehad dus, maar na het weekend ga ik echt met mijn onderzoek aan de slag! Ik heb al een aantal vrijwilligers weten te strikken, dus het komt vast goed met die interviews. Heb er in ieder geval al veel zin in! Ben echt benieuwd naar ieders verhalen. Ook zal ik maandag van verblijfplaats wisselen. Afgelopen week was ICU mijn 'thuis' in Kampala. Maar na wat slapeloze nachten (wat is dat huis gehorig!!!) heeft Do wat mensen gebeld en hebben we weten te regelen dat ik vanaf maandag bij een ontzettend aardig stel (Ierse vrouw, Nederlandse man) in huis verblijf. Ik ben daar van alle gemakken voorzien, ze hebben er zelfs internet!! Wat een luxe! Kan dan ook echt niet wachten!

Dit weekend vertrekt Do terug naar Nederland en begint ze daar aan een nieuw avontuur. Ik zal haar absoluut gaan missen (ze is echt als een vis in het water hier in Oeganda), maar ze laat me niet alleen achter, ik ben in veilige handen! :)

Bijgevoegde foto's zijn een kleine impressie van wat ik deze week gezien en meegemaakt heb. Een bonte verzameling, maar daarom niet minder interessant! Enjoy! :)